در تنظیم قرارداد اجاره، چه به‌عنوان موجر و چه به‌عنوان مستأجر، مواردی وجود دارند که نبود آنها می‌تواند منجر به مشکلات حقوقی در آینده شود. یک قرارداد کامل، باید چند ستون اصلی را در خود داشته باشد که نبود هر یک از آنها، سند را ناقص و حتی در برخی موارد غیرقابل استناد می‌کند.
اولین موضوع، اطلاعات دقیق طرفین قرارداد است. نام و نام خانوادگی، شماره ملی و راه‌های تماس، مانند شماره تلفن و آدرس ایمیل، باید با دقت وارد شوند. اطلاعات ناقص یا اشتباه، نه تنها سوءتفاهم ایجاد می‌کند بلکه در صورت بروز اختلاف، می‌تواند پیگیری حقوقی را دشوار سازد.
در ادامه، رقم اجاره ماهانه و نحوه پرداخت آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. باید مشخص شود که مبلغ اجاره دقیقاً چقدر است، در چه تاریخی پرداخت می‌شود و از چه روشی مانند انتقال بانکی انجام خواهد شد. استفاده از عبارات کلی مانند «نقداً پرداخت می‌شود» باعث ابهام و اختلاف در آینده می‌شود.
موضوع بعدی، سپرده یا ودیعه است. اگر قرار است ودیعه‌ای پرداخت شود، باید رقم دقیق آن در قرارداد نوشته شود و همچنین شرایط بازگشت آن مشخص باشد. طبق قانون، مبلغ ودیعه نمی‌تواند بیش از سه برابر اجاره ماهانه باشد، بنابراین این نکته حتماً باید لحاظ شود.
قرارداد باید بازه زمانی اجاره را نیز مشخص کند. تاریخ شروع و پایان، و اینکه آیا قرارداد به‌صورت خودکار تمدید می‌شود یا خیر، از موارد مهمی است که باید شفاف باشد. همچنین اگر موجر یا مستأجر بخواهد زودتر از موعد قرارداد را فسخ کند، باید روشن شود که آیا جریمه یا خسارتی در نظر گرفته شده است یا خیر.
در نهایت، لیستی از وسایل موجود در ملک و وضعیت کلی آن باید در قرارداد ذکر شود. وجود این لیست به‌ویژه در مواقع تخلیه ملک، هم برای مالک و هم برای مستأجر نوعی امنیت ایجاد می‌کند و از اختلافات احتمالی جلوگیری می‌کند.
با رعایت این پنج اصل در تنظیم قرارداد اجاره، می‌توان اطمینان داشت که هم حقوق مستأجر و هم حقوق صاحب‌خانه به درستی تضمین شده‌اند و مسیر رابطه اجاره‌ای با شفافیت بیشتری طی خواهد شد.
